معماری اطاق ها

از چشم نوازترین آثار در ابنیه ی قدیمی و حتی مخروبه، طراحی و معماری اطاق های ابنیه ی روستا می باشد که با گچ بری و سقف های گنبدی شکل، دل و چشم هر بیننده ای را مجذوب خود می نماید.
سازندگان این ابنیه دیوارهای داخلی اطاق ها را با کاهگلی که از سفال نرم و کوبیده شده و شبیه «گچ خاک» امروزین بوده است می پوشانده اند و برای گرم نگه داشتن خانه در فصل زمستان علاوه بر وضعیت خاص بِنا، شومینه ای را در نظرگرفته و با ساروج آن را تزئین می نموده اند.

هم چنین از نکات قابل توجه در این اتاق ها وجود طاق های متعدد در هر اتاق می باشد که در برخی موارد تعداد آن به چهارده نیز می رسد. البته این مطلب را باید در نظر داشت که در اکثر اتاق ها یک طاق با ارتفاع تقریباً دو متر از کف اتاق ساخته می شده است که به آن «در بند» اطلاق می گردیده است و طاق های دیگر در ارتفاعی بالاتر از سطح زمین بوده است که با عنوان «رَف» شناخته می شده است که معمولاً حواشی آن را با ساروج تزئین می کرده اند.

[جهت دیدن تصاویر مربوطه در این قسمت کلیک نمایید]