نشرح

زندگی پدر و مادر شهید احمد قربعلی

پدر شهید

کربلائی اسدالله قربعلی فرزند محمد و پدر بزرگوار سرباز فداکار، شهید احمد قربعلی به سال 1318 هجری شمسی در روستای حسن آباد شهرستان دامغان دیده به جهان گشودند؛ وی در دو سالگی پدر خود را از دست می دهند و همین حادثه باعث می شود تا مادرشان از راه نانوایی مخارج سه فرزند خود را با سختی زیاد تأمین نماید؛ اما همین سخت کوشی و استقامت مادر موجب می گردد فرزندان شان نیز صبر و مقاومت را فرا گرفته و بتوانند مشکلات زندگی را از پیش روی خود بردارند؛ کربلائی اسدالله در تمامی این سال ها با رنج های فراوان و زحمات زیاد از طریق کشاورزی و دامداری و نیز کارگری و مقنی گری (حفر چاه) در تهران و دامغان زندگی فرزندان خود را اداره کرده است.
و افتخاراتی که به آن می بالند: هیچ گاه لقمه ی حرام را داخل خانه نبرده ام و هنوز هم از راه کشاورزی و از دست رنج خود استفاده می کنم. خصیصه ی دیگر ایشان که در بین مردم معروف می باشد شخصیت ساکت و آرام ایشان می باشد به طوری که کسی از این پدر بدی و کدورتی در خاطرندارد.

مادر شهید

مرحومه فاطمه سلطانی فرزند عبدالله، مادر سرباز شهید احمد قربعلی به سال 1325 هجری شمسی درخانواده ای چشم به جهان گشود که پدر از طریق گرم نگه داشتن حمام روستا هزینه ی خانه و فرزندان را تأمین می کرده است.
 خانم سلطانی پس از ازدواج علاوه بر وظیفه ی نگهداری و تربیت فرزندان در کارهای کشاورزی و برداشت محصول هم به شوهرکمک می کرده اند و این در حالی بوده  است که در محیط خانه نیز اهل کار بافی( هنری که در قدیم بین زنان دامغانی مرسوم بوده است) و پختن نان گرم برای شوهر و فرزندان بوده اند که رضایت شوهر را بدنبال داشته است؛ وقتی از آقای قربعلی در مورد خُلقیات همسر مرحومه شان پرسیدیم، در جواب گفتند: ما هیچ گاه با هم دعوا نکردیم و با هم خوب بودیم؛ او اهل مسجد و نماز بود.
این مادر بزرگوار سرانجام در سال 1388 هجری شمسی از دنیا رفتند و پس از سال ها انتظار به فرزند جوان خود ملحق گردیدند. روحش شاد