زندگی پدر و مادر شهید محمد رضا واحدی
- توضیحات
- منتشر شده در جمعه, 07 تیر 1392 08:19
- نوشته شده توسط مدیر
پدر شهید
مرحوم حاج حسین واحدی فرزند حبیب الله، پدر بزرگوار شهید محمد رضا واحدی در سال1300 هجری شمسی در روستای حسن آباد شهرستان دامغان به دنیا آمدند؛ ایشان اگر چه در سنین کودکی پدر را از دست دادند و از حمایت او محروم شدند ولی با تلاش و کوشش توانستند در عرصه ی کار و تولید فردی موفق گردند و بارها از جانب نهادهای مربوطه به عنوان دامدار نمونه انتخاب شوند. وی علاوه بر اشتغال به دامداری و کشاورزی در فعالیت های اجتماعی قبل و بعد از پیروزی انقلاب حضوری فعال داشتند؛ ایشان در سال های قبل از پیروزی انقلاب با دفاع از روحانیت اقدام به برگزاری مجالس و سخنرانی های سیاسی علیه رژیم ستمشاهی پهلوی می کردند و درسال های پس از پیروزی نیز همواره به جبهه های نبرد کمک می نمودند و در این راه فرزند برومند خویش را نیز تقدیم اسلام کردند.
این نکته را نیز باید در زندگی این پدر بزرگوار به عنوان یکی از مهم ترین افتخارات شان متذکر گردید که در سالیان متمادی و در ایام عزاداری محرم بزرگ ترین طوق روستای حسن آباد بر دستان ایشان قرار می گرفته است که نشان از عشق به سرور وسالار شهیدان دارد؛ حضرت آیۀ الله شاهچراغی(نماینده ی مقام معظم رهبری در استان سمنان) در این خصوص می فرمودند: از کسانی که در سال های منبر رفتنم در روستای حسن آباد با شنیدن نام حضرت امام حسین (علیه السلام) به گریه می افتادند و بلافاصله دستمال ابریشمی خود را در مقابل صورت قرار می دادند و اشک می ریختند، مرحوم حاج حسین واحدی بودند.
ایشان سرانجام در تاریخ 1386/1/16هجری شمسی از دنیا رحلت کردند و به فرزند شهیدشان ملحق شدند.
مادر دو شهید
خانم صغری یحیایی فرزند حسینعلی در سال 1314هجری شمسی در روستای جام از توابع شهرستان سمنان به دنیا آمدند و سال های کودکی خود را در این روستا سپری کرده اند. شهید عباسعلی یحیائی یکی از فرزندان ایشان می باشد که از همسر اول شان به در جه ی رفیع شهادت نائل آمده اند. این بانو پس از ازدواج با آقای حاج حسین واحدی نیز صاحب فرزندانی گردیدند که شهید محمد رضا واحدی یکی از ایشان می باشد. وی هم اکنون و بر اثر کسالت نزد فرزندان شان در سمنان به سر می برند. افتخار مادری دو شهید دوران دفاع مقدس مدالی بس ارزشمند برای این بانوی صبور می باشد که در دنیا و آخرت باعث سرافرازی ایشان خواهد بود.