نشرح

زندگی پدر و مادر شهید علی اکبر بصیری

پدرشهید

حاج محمد حسن بصیری پدر شهید والامقام استوار یکم علی اکبر بصیری به سال 1309هجری شمسی در دامغان چشم به جهان گشودند؛ پدر ایشان مرحوم حجۀالاسلام حاج شیخ علی اصغر بصیری از روحانیونی بودند که پس از واقعه ی کشف حجاب توسط رضاخان در سال 1314 هجری شمسی زندگی در شهر را جایز ندانستند و به روستای صید آباد مهاجرت و در این روستا از طریق کشاورزی امرار معاش نمودند. آقای حاج محمد حسن بصیری پس از اتمام مراحل تحصیل به عنوان معلم در روستاهای فرات و حسن آباد دامغان مشغول شده و مدتی را نیز در دبیرستان فردوسی و دانش سرای مقدماتی این شهر به کار دفتری و حسابداری می پردازند. ایشان هم چنین پس از اتمام خدمت در آموزش و پرورش به مدت هفت سال در کتابخانه ی دانشگاه آزاد اسلامی دامغان متصدی کتابداری بوده اند.
از ویژگی های ایشان که در بین مردم متدین دامغان معروف و زبانزد می باشد تقید شدید به حضور در نماز جماعت و جمعه در مسجد جامع دامغان و نیز نماز شب و قرائت قرآن می باشد که هم اکنون نیز ادامه دارد؛ وی هم چنین سالیان متمادی در مجالس اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) به مدیحه سرایی مشغول بوده اند و در این راستا موفق به حفظ 150 قصیده در وصف خاندان عصمت و طهارت(علیهم السلام) شده اند. این عشق و علاقه سبب گردیده است تا بر اساس تفسیر منسوب به امام عسکری(علیه السلام) کتابی را با عنوان مجمع المعارف در بیان اوصاف بلند اهل بیت (علیهم السلام) در پانصدصفحه گردآوری نمایند که به صورت دست نوشته باقی مانده است.

مادر شهید

خانم صغری طاهری فرزند میرزا احمد طاهری والده ی مکرمه ی شهید والامقام استوار یکم علی اکبر بصیری به سال 1306هجری شمسی دیده به جهان گشودند. ایشان در زندگی خانوادگی بر طبق گفته ی همسر و بستگان بسیار صبور و دارای حسن اخلاق بوده و اقتصاد در معیشت را رعایت می کرده اند. ایشان اگر چه هم اکنون در سنین کهولت و بیماری به سر می برند ولی همواره توفیق حضور در برنامه های مذهبی و نماز جماعت را داشته اند. ثمره ی ازدواج ایشان با آقای حاج محمد حسن بصیری هشت فرزند( 4 دختر و 4 پسر) بوده است که انسان هایی شایسته و متدین می باشند.
در بخشی از مصاحبه با خواهر شهید علی اکبر بصیری در خصوص مادر مکرمه شان می خوانیم: «طبیعی است که هیچ گاه مادرم فراق عزیزش را فراموش نکند و بر او سخت گذشته باشد، من مطمئنم بخش زیادی از این بیماری ها و مشکلاتی که تحمل می کند به سبب شهادت علی اکبر می باشد، الان هم که گهگاهی او  را بر سر مزار علی اکبر می بریم برای مدت ها و به صورتی آرام، در کنار قبر می نشیند و بر سنگ مزارش دست می کشد، انگار دلش نمی آید از او جدا شود و می خواهد علی اکبرش را نوازش کند. این را هم بگویم با این که  بیش از سی سال از شهادت ایشان می گذرد ولی مادرم هر گاه می خواهد ما را قسم بدهد به علی اکبرش قسم می دهد».